نانوذرات الماس مانع متاستاز سرطان در بدن موش‌ها شدند
تاریخ انتشار: ۱۴ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۳۰۰۰۶
یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که نانوذرات الماس دارای گروه عاملی به جلوگیری از مهاجرت سلول‌های تومور در بدن موش‌ها کمک کرده است.
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که نانوذرات الماس دارای گروه عاملی به جلوگیری از مهاجرت سلول‌های تومور در بدن موش‌ها کمک کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نانوذرات الماس، ذرات نانومقیاس از جنس کربن به ابعاد ۲ تا ۸ نانومتر هستند که می‌توانند به راحتی با گروه‌های شیمیایی مختلفی مانند گروه‌های کربوکسیلیک یا دارو‌ها عامل‌دار شوند. تحقیقات قبلی نشان داده است که سلول‌های تقسیم‌کننده به میزان قابل توجهی نانوذرات الماس را جذب کرده و سلول‌های اپیتلیال که در مجاورت نانوذرات الماس عامل‌دار شده با گروه‌های کربوکسیلیک بودند توانایی مهاجرت در غشای سلولز قابل نفوذ را از دست می‌دهند.
راجیو ساکسنا و همکارانش بررسی کردند که آیا نانوذرات الماس ممکن است متاستاز تومور را مسدود کند، فرایندی که نیاز به مهاجرت سلولی به مناطق جدید دارد. یافته‌های آنها این موضوع را تایید کرد. نتایج این تحقیق در قالب مقاله‌ای با عنوان Sushreesangita P Behera et al, Carboxyl nanodiamonds inhibit melanoma tumor metastases by blocking cellular motility and invasivenes در مجله PNAS Nexus منتشر شده است.
نویسندگان سلول‌های ملانوما B ۱۶ F ۱۰ را با نانوذرات الماس دارای گروه کربوکسیلیک در محیط کشت قرار دادند و توانایی آنها در مهاجرت و حمله به غشا با منافذ ۸ میکرومتر را آزمایش کردند. نویسندگان دریافتند که نانوذرات الماس توانایی مهاجرت سلول‌های ملانوما را از بین می‌برد، در حالی که سلول‌های توموری گروه کنترل قادر به عبور از این غشا هستند.
موش‌های مبتلا به سلول‌های تومور ملانوما B ۱۶ F ۱۰ با نانوذرات الماس دارای گروه کربوکسیلیک تحت درمان قرار گرفتند. آنها متاستاز کمی در تومور را نشان دادند، در حالی که تومور‌ها در موش‌های که به آنها نانوذرات الماس تزریق نشده بود، رشد کرده و به مناطق دیگر بدن آنها سرایت کردند.
بقای موش‌هایی که تحت درمان با نانوذرات الماس دارای گروه کربوکسیلیک نبود به‌طور قابل توجهی بهتر از موش‌های گروه کنترل بود.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سرطان نانو ذرات سلول های تومور مهاجرت سلول موش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۳۰۰۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولید دارویی که از دیابت جلوگیری می‌کند
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، این آنتی بادی مونوکلونال آزمایشی مانند یک سپر از آسیب به سلول های تولید کننده انسولین محافظت می کند و حتی در برخی موارد طول عمر این سلول ها را افزایش می دهد.
دیابت نوع یک زمانی روی می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار به سلول های بتا در پانکراس حمله می کند. این سلول های مهم انسولین تولید می کنند و بدون این ماده فرد نمی تواند سطح گلوکز خون را مدیریت کند که این روند یه تزریق مادام العمر انسولین منجر می شود و پیامدهایی برای سلامت فرد دارد.
اما محققان دانشگاه جان هاپکینز در پژوهشی جدید راهی نوین برای جلوگیری از آغاز دیابت یا حتی معکوس کردن آن در مراحل اولیه ابتلا یافته اند. یک داروی جدید به نام mAb43 که در حقیقت یک درمان آزمایشی است، برای مقابله با طیفی از بیماری ها نوید بخش بوده است.
آنتی بادی ها در حقیقت پروتئین هایی هستند که سلول هایی خاص و معمول پاتوژن های خارجی رابه یکدیگر پیوند می دهند تا آنها را از بدن پاکسازی کنند. واکسن ها به پروتئین سیستم ایمنی بدن آموزش می دهد تا در مقابل هدف های خاصی آنتی بادی تولید کند. آنتی بادی های مونوکلونال طوری مهندسی شده اند تا با یک هدف خاص بجنگند و به طور یک جا به عنوان واکنشی سریع به یک بیماری خاص مانند عفونت، به بدن منتقل می شوند. این نوع درمان هادر مطالعات اخیر برای مقابله با بیماری هایی مانندمالاریا، کووید۱۹ و غیره کارآمد بوده است.
در این موارد آنتی بادی ها طوری طراحی شدندتا سلول ها را از سیستم ایمنی بدن مخفی کنند. اما mAb43آنها را به پروتئینی کوچک که روی سطح سلول های بتا قرار دارد، پیوند می زندو سپس به عنوان یک سپر یا پوشش عمل می کند تا آنها را در برابر حملات سلول های ایمنی مخفی کند. هنگامیکه این دارو به طور مرتب مصرف شود، سلول های بتا را محافظت می کند و در نتیجه توانایی بیمار برای تولید انسولین نیز حفظ می شود. حتی اگر آسیب هایی به سلول ها وارد شده باشد، این سپر به سلول ها بتا فرصت می دهد تا بازتولید شوند.
محققان این درمان را روی ۶۴ موش مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. موش ها پس از رسیدن به سن ۱۰ هفتگی ،هر هفته دوزهایی از این آنتی بادی را دریافت کردند و پس از ۳۵ هفته بدن تمام آنها عاری از دیابت بود. نکته جالب آنکه یکی از موش ها به طور موقت و پس از نمایان شدن علایم اولیه و قبل از دریافت آنتی بادی به این بیماری مبتلا شد. اما این موش هم پس از دریافت دوزهایی از دارو به مدت ۳۵ هفته درمان شد. همین امر نشان می دهد داروی مذکور می تواند روند ابتلا به دیابت را در مراحل اولیه ابتلا معکوس کند.
تمام موش هایی که این درمان را دریافت کردند تا پایان آزمایش (۷۵ هفته) زنده ماندند که در حقیقت طول عمر بیشتر موش ها نیز همین اندازه است. تحقیق مذکور هم اکنون با استفاده از آنتی بادی موش ها روی همین حیوانات آزمایش شده است. اما پژوهشگران تصمیم دارند در مرحله بعد نسخه انسانی این آنتی بادی را قبل از آزمایش بالینی توسعه دهند. اما یک مانع اصلی هنوز وجود دارد. آنتی بادی های مونوکلونال ممکن است برای مصرف گسترده گرانقیمت باشند.محققان امیدوارند با تحقیقات بیشتر هزینه آنها را کاهش دهند.
این تحقیق در ژورنال دیابت منتشر شده است.
کد خبر 6095397
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد